آفت دوستی

امام علی علیه‌ السلام فرمودند:

إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ.

وقتی مومن برادر ایمانی خود را عصبانی کرد بین خود و او جدایی انداخت.

نهج البلاغه: حکمت 472

هر چیز را آفتی است. آفت دوستی و رفاقت هم عصبانی کردن دوست است. چون این عمل باعث خدشه دار شدن محبت بین طرفین می شود و وقتی دل کسی را شکست التیام بخشیدن آن دشوار است.

رفقا و دوستان باید هوای همدیگر را داشته باشند و بعد از مدتی دوستی و رفاقت بدانند به چیزهایی حساس هستند و از چه چیزهایی عصبانی می شوند. اگر می‌خواهند دوستی آنها پایدار بماند گفتار و رفتاری نداشته باشند که سبب کدورت شود و البته شیطان هم که همیشه از نقطه های ضعف انسان سوء استفاده می کند برای تشدید عصبانیت و به هم خوردن دوستی، فتنه می کند و آتش را دامن می زند تا کاملا جدایی حاصل شود.

إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَنْ یُوقِعَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَهَ وَالْبَغضاء(1)
شیطان تصمیم دارد که بین شما دشمنی و نفرت بیندازد.

پس چه بهتر اولا کسی از دوستان را عصبانی نکنیم و اگر ناخواسته چنین اتفاقی افتاد فورا معذرت خواهی کرده و کدورت را برطرف نماییم و شخص عصبانی شده هم در نهایت بزرگواری و کرامت انسانی عذر دوستش را بپذیرد و گذشت کند.

پی‌نوشت:
1- سوره مائده، آیه 91

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.